Feiten en mythes over het voorspellen van het geslacht van je baby. Vreselijke ochtendmisselijkheid? Zeker een meisje! Geen stemmingswisselingen? Dan wordt het vast een jongen… Er zijn tientallen signalen die volgens het volksgeloof het geslacht van een ongeboren baby zouden onthullen, maar we weten dat de meeste hiervan eerder folklore zijn dan wetenschap. Toch: als deze mythes blijven bestaan, zit er dan niet ergens een kern van waarheid in? In dit artikel bekijken we acht van de meest voorkomende opvattingen.
Het geslacht van een baby wordt bepaald bij de bevruchting. Een echo rond de 20e week van de zwangerschap is de meest betrouwbare manier om het geslacht van de baby te ontdekken, maar een kleine minderheid van toekomstige ouders kiest ervoor het geslacht van hun kind een verrassing te laten tot aan de geboorte. Waarom willen we het weten? En waarom kunnen sommigen van ons gewoon niet wachten? Wat schuilt er achter ons verlangen om het geslacht van onze baby wel of juist niet te willen weten?
De frequentie van misselijkheid kan het geslacht van de baby voorspellen. Volgens het volksgeloof: wie in het eerste trimester niet misselijk is, mag een jongetje verwachten. Is de ochtendmisselijkheid heftig? Dan is het waarschijnlijk een meisje.
Uit recent onderzoek blijkt dat misselijkheid tijdens de zwangerschap inderdaad kan samenhangen met het geslacht van de baby. Een studie vond dat vrouwen die meisjes dragen, meer ontstekingsreacties bij blootstelling van het immuunsysteem aan bacteriën vertoonden, in vergelijking met vrouwen die jongens dragen. Dit verschil kan invloed hebben op ervaring van ochtendmisselijkheid: wie een meisje verwacht, voelt zich mogelijk vaker beroerd dan wie een jongen draagt. Toch is meer onderzoek nodig om deze link echt aan te tonen.
Als de hartslag van de foetus hoger is dan 140 slagen per minuut, wordt het een meisje. Is de hartslag lager, dan een jongen.
Wetenschappers maten de hartslag van tientallen ongeboren baby’s. Onderzoek wijst uit dat er géén significante verschillen zijn tussen jongens en meisjes als het gaat om variaties in hartslag.
Hormonale veranderingen kunnen tijdens de zwangerschap zorgen voor stemmingswisselingen. Sommigen denken dat vrouwen die een meisje dragen meer oestrogeen hebben en daardoor emotioneler zijn.
Er is wetenschappelijk bewijs dat hormoonconcentraties in de zwangerschap kunnen verschillen, afhankelijk van het geslacht van de foetus, al vanaf drie weken na de bevruchting.
Uit studies blijkt dat hCG (humaan choriongonadotrofine, het hormoon waar zwangerschapstesten op reageren) hoger is bij vrouwelijke foetussen dan bij mannelijke en gedurende de hele zwangerschap verhoogd blijft.
Symptomen van hoge hCG-waarden zijn de zogeheten pregnancy glow (de huid wordt vetter) en ochtendmisselijkheid in het eerste trimester. HCG triggert ook een toename van oestrogeen en progesteron. Toch blijkt uit onderzoek niet dat het oestrogeenniveau, dat voor stemmingswisselingen kan zorgen, hoger is bij vrouwen die een meisje verwachten. Oestrogeen stijgt tijdens iedere zwangerschap en daalt na de bevalling, ongeacht het geslacht van de baby.
Veel mensen geloven dat de maankalender het geslacht van de baby beïnvloedt. Door de maanfase rond ovulatie/conceptie te kennen, zou je het geslacht kunnen bepalen:
Hoewel deze manier van voorspellen als magie klinkt, is er serieus onderzoek naar gedaan en bleek er wel degelijk een verband. Maanfasen beïnvloeden de vaginale pH, waardoor de kans op een jongetje groter is als ovulatie en conceptie rond volle maan plaatsvinden, en op een meisje bij nieuwe maan.
Komt het zwangerschapsgewicht vooral rond het middel, dan wordt het een meisje. Zit het alleen aan de voorkant, dan een jongen.
Voor deze theorie is geen enkel wetenschappelijk bewijs. Waar een vrouw aankomt tijdens de zwangerschap, is vooral afhankelijk van haar lichaamsbouw.
Zit de buik hoog en puntig, dan verstopt zich zeker een jongetje. Rond, breed en laag? Dan is het een meisje.
De vorm van de buik wordt vooral bepaald door de grootte van de baby, de ligging van de foetus en het aantal eerdere zwangerschappen.
Jongens zijn gemiddeld bij de geboorte zwaarder dan meisjes, en een grotere baby kan de buik wat groter maken. Maar het verschil is zo klein dat het de vorm nauwelijks beïnvloedt.
De positie van het kindje in de baarmoeder is van grotere invloed: ligt haar rug tegen de buikwand, dan steekt de buik uit. Ligt haar rug parallel aan de rug van de moeder, dan is de buik platter. De foetus kiest zelf een houding, dat heeft niets met het geslacht te maken.
Ook rekt de buikspier uit tijdens de zwangerschap en blijft die daarna soepel. Vrouwen die al eens zwanger zijn geweest, zien de buik vaak sneller en eerder groeien dan bij hun eerste baby.
Veel vrouwen hebben trek in specifiek eten tijdens de zwangerschap. Sommige mensen denken dat zin in zoet op een meisje wijst, trek in zout op een jongen.
Wetenschappelijk bewijs voor het verband tussen voedselcravings en het geslacht van de baby ontbreekt volledig.
Volgens de legende stelen meisjes de schoonheid van hun moeder. Word je mooier tijdens de zwangerschap? Dan heb je vast een jongetje in je buik.
Hier is geen bewijs voor! Dezelfde vrouw kan er de ene dag stralend uitzien en de volgende juist moe of uitgeput.
Het geslacht van het kind wordt bepaald bij de conceptie: draagt de zaadcel een Y-chromosoom, dan wordt het een jongen; draagt de zaadcel een X-chromosoom, dan wordt het een meisje.
Pas bij negen weken ontstaat uit het genitale knobbeltje een clitoris of een penis. Toch zijn duidelijke verschillen pas zichtbaar vanaf 14 à 15 weken.
Vanaf circa 12 weken kan een echo soms het geslacht aantonen op basis van het ‘nub-theorie’: hierbij kijkt de echoscopist of het knobbeltje omhoog wijst (jongen) of plat ligt (meisje).
Echo’s zijn in principe bedoeld voor het volgen van de zwangerschap en de ontwikkeling van het kind, maar ze kunnen met grote nauwkeurigheid het geslacht vaststellen. In zo’n 90 procent van de gevallen klopt de voorspelling.
Of het geslacht al bij 12 weken te zien is, hangt af van een aantal factoren: het kind moet goed liggen voor de echo, en soms heeft de echoscopiste geen tijd om te wachten tot de baby in een betere houding draait. De scherpte van de beelden en de ervaring van degene die de beelden bekijkt, spelen ook mee.
De enige manier om écht zeker te zijn van het geslacht van een baby is wachten tot de geboorte.
De wens om het geslacht van de ongeboren baby te weten komt voort uit gevoel. En gevoel doet ertoe. Weten of je een zoon of dochter verwacht, kan de zwangerschap persoonlijker maken. Als ouders zich een persoon kunnen voorstellen, en niet een abstracte baby, voelen ze zich vaak beter voorbereid op de komst: ze kunnen een naam kiezen (vaak gendergebonden) en gericht spullen kopen voor het nieuwe gezinslid.
Ouders die ervoor kiezen het geslacht niet te willen weten, benadrukken dat het belangrijker is dat het kindje gezond is dan dat men zich voorbereidt op een jongen of meisje. Ook wordt gezegd dat deze periode uniek is omdat het kind onvoorwaardelijk geliefd is, ongeacht geslacht.
Voor sommige ouders haalt het weten van het geslacht de verrassing weg die het wachten juist bijzonder maakt.
Soms hangt de wens om het geslacht te kennen samen met een voorkeur.
Dit is een ethisch gevoelig onderwerp, want dankzij moderne geneeskunde is het mogelijk om te kiezen voor een bepaald geslacht of zelfs een ongewenst geslacht uit te sluiten.
Ervaringen in veel landen laten zien dat geslachtsselectie onvoorspelbare gevolgen kan hebben, zoals een groot overschot aan mannen in delen van Azië en Afrika. Waar een zoon ooit wenselijker was, vinden mannen nu vaak geen vrouwelijke partner. Dit leidt tot een lager zelfbeeld, psychische problemen en agressie. Gelijkheid tussen mannen en vrouwen is de sleutel.
Je kunt je menstruatie bijhouden met WomanLog. Download WomanLog nu: