Fakty i mity dotyczące przewidywania płci dziecka. Okropne poranne mdłości? Na pewno będzie dziewczynka! Brak huśtawek nastrojów? Musi być chłopiec… Istnieją dziesiątki oznak, które według wierzeń sugerują płeć dziecka, zanim jeszcze przyjdzie ono na świat, ale wiemy, że większość z nich wywodzi się z folkloru, a nie z nauki. Mimo to, skoro te mity wciąż się utrzymują, czy nie mają jakiegoś oparcia w faktach? W tym artykule przyjrzymy się ośmiu najpopularniejszym przekonaniom.
Płeć dziecka zostaje określona w momencie zapłodnienia. Najbardziej wiarygodną metodą poznania płci płodu jest badanie USG wykonywane około 20. tygodnia ciąży, jednak niewielki procent przyszłych rodziców decyduje się zachować ten sekret aż do porodu. Dlaczego chcemy znać płeć dziecka? Dlaczego niektóre z nas nie potrafią się doczekać tej informacji? Co naprawdę kryje się za pragnieniem poznania lub niepoznania płci naszego maluszka z wyprzedzeniem?
Częstotliwość porannych mdłości u kobiety w ciąży może przepowiadać płeć dziecka. Według ludowych wierzeń, jeśli kobieta nie doświadcza porannych mdłości w pierwszym trymestrze, powinna szykować się na syna. Jeśli mdłości są silne, zapewne w drodze jest dziewczynka.
Rzeczywiście, najnowsze badania sugerują, że złe samopoczucie w czasie ciąży może mieć związek z płcią dziecka. Przeprowadzono badania wykazujące, że kobiety noszące pod sercem dziewczynki doświadczały większej reakcji zapalnej układu odpornościowego po kontakcie z bakteriami w porównaniu z tymi, które były w ciąży z chłopcami. Ta różnica może wpływać na doświadczenia związane z porannymi mdłościami – kobiety oczekujące dziewczynek mogą czuć się gorzej niż te, które spodziewają się chłopców. Jednak potrzeba więcej badań, aby potwierdzić, czy istnieje istotna zależność między porannymi mdłościami a płcią dziecka.
Jeśli tętno płodu przekracza 140 uderzeń na minutę, to będzie dziewczynka. Jeśli jest niższe, urodzi się chłopiec.
Naukowcy zmierzyli tętno setek dzieci w brzuchu matki. Badania wykazały, że nie ma istotnych różnic związanych z płcią w żadnym parametrze tętna płodu.
Zmiany hormonalne w czasie ciąży często powodują wahania nastroju. Niektórzy sądzą, że kobiety noszące pod sercem dziewczynki mają wyższy poziom estrogenów i przez to są bardziej rozdrażnione.
Istnieją dowody naukowe, że stężenia hormonów w ciąży mogą się różnić w zależności od płci płodu już od około trzeciego tygodnia po zapłodnieniu.
Badania wykazały, że poziom hCG (gonadotropiny kosmówkowej, na którą odpowiadają testy ciążowe) jest wyższy, gdy płód jest rodzaju żeńskiego i utrzymuje się na podwyższonym poziomie przez całą ciążę.
Objawy wysokiego poziomu hCG to tzw. „ciążowy blask” (hormon ten zwiększa przetłuszczanie się skóry) oraz poranne mdłości w pierwszym trymestrze. Gonadotropina kosmówkowa wywołuje też wzrost produkcji estrogenów i progesteronu. Jednak brak jest naukowych dowodów, że poziomy estrogenów, które mogą wywoływać huśtawki nastrojów, są wyższe przy dziewczynce. Estrogeny rosną w trakcie ciąży i spadają po porodzie – niezależnie od płci maluszka.
Wiele osób wierzy, że kalendarz księżycowy wpływa na płeć dziecka. Zgodnie z tą teorią, znajomość fazy księżyca w czasie owulacji lub poczęcia pozwala przewidzieć płeć dziecka:
Chociaż ta metoda może brzmieć jak bajka, była poważnie badana i wykazano związek. Fazy księżyca rzeczywiście wpływają na pH pochwy kobiety, co oznacza, że poczęcie w czasie pełni daje większe szanse na chłopca, a przy nowiu – na dziewczynkę.
Jeśli kobieta w ciąży przybiera na wadze wokół talii, urodzi dziewczynkę, jeśli tylko z przodu – urodzi chłopca.
Teoria ta nie ma poparcia naukowego. Miejsce przybierania na wadze w okresie ciąży zależy od typu budowy kobiety.
Jeśli brzuch kobiety ciężarnej jest wysoko i spiczasto, na pewno nosi chłopca. Jeśli brzuch jest okrągły, szeroki i nisko – urodzi dziewczynkę.
Kształt brzucha ciężarnej kobiety zależy przede wszystkim od wielkości dziecka, ułożenia płodu oraz liczby wcześniejszych ciąż.
Rzeczywiście, chłopcy ważą średnio więcej przy porodzie niż dziewczynki, więc większe dziecko może odrobinę powiększyć brzuch. Jednak ta różnica jest zbyt mała, by miała wpływ na kształt brzucha.
Znacznie większe znaczenie ma pozycja płodu: jeśli kręgosłup dziecka przylega do przodu ciała matki, jej brzuch będzie bardziej wystawał. Jeśli plecy dziecka leżą równolegle do kręgosłupa matki, brzuch wydaje się bardziej płaski. Ułożenie dziecka nie zależy od jego płci.
Warto dodać, że ciąża rozciąga mięśnie brzucha i pozostają one bardziej elastyczne po porodzie. Kobiety, które były już wcześniej w ciąży, mogą zauważyć, że brzuch rośnie szybciej i wcześniej niż przy pierwszej ciąży.
Wiele kobiet w ciąży doświadcza zachcianek. Są tacy, którzy uważają, że ochota na słodkie zwiastuje dziewczynkę, a na słone – chłopca.
Brak naukowych dowodów, by zachcianki żywieniowe w trakcie ciąży mogły wskazywać płeć dziecka.
Według legend, dziewczynki odbierają mamie urodę. Jeśli jednak kobieta w ciąży pięknieje, może podziękować za to synkowi w brzuszku.
Nie ma na to żadnych dowodów! Ta sama kobieta potrafi wyglądać zupełnie inaczej na różnych etapach ciąży – promienna jednego dnia, zmęczona i wyczerpana innego.
Płeć dziecka ustalana jest w chwili poczęcia – jeśli plemnik niesie chromosom Y, powstaje chłopiec; jeśli X – dziewczynka.
Po około 9. tygodniu brodawka płciowa zaczyna przekształcać się w łechtaczkę lub penisa. Jednak wyraźne różnice da się zauważyć dopiero w 14 lub 15 tygodniu ciąży.
Mniej więcej od 12. tygodnia USG może pomóc w określeniu płci na podstawie kąta nachylenia guzka płciowego – to tzw. „teoria guzka”. Sonografista sprawdza, czy guzek skłania się ku głowie (oznacza chłopca), czy pozostaje płaski (oznacza dziewczynkę).
Badania ultrasonograficzne nie służą do określenia płci dziecka; ich głównym celem jest ocena rozwoju płodu oraz przebiegu ciąży. Mimo to, USG umożliwia określenie płci z dużą dokładnością – poprawność typowania wynosi około 90%.
Choć płeć można ustalić już w 12. tygodniu, na możliwość jej rozpoznania wpływa wiele czynników: dziecko musi być odpowiednio ułożone podczas badania, osoba wykonująca badanie nie zawsze może poczekać na lepszą pozycję dziecka, istotna jest też jakość obrazu i doświadczenie sonografisty.
Jedynym pewnym sposobem na poznanie płci dziecka jest poczekać na jego narodziny.
Pragnienie poznania płci nienarodzonego dziecka wynika z emocji – a emocje powodują, że bardzo nam zależy. Świadomość, czy czekamy na chłopca, czy dziewczynkę, pomaga spersonalizować ciążę. Rodzice mogą zacząć wyobrażać sobie konkretną osobę, a nie tylko „dzidziusia”, i lepiej przygotować się na nadejście maluszka: można wybrać imię (zwykle zgodnie z płcią) czy kupić wyprawkę dla dziecka, które już „poznają” oczami wyobraźni.
Rodzice, którzy wybierają niepoznawanie płci dziecka w ciąży, podkreślają, że najważniejsze jest, by maluszek był zdrowy, a przygotowania do przyjęcia chłopca czy dziewczynki nie mają aż tak dużego znaczenia. Ten czas jest wyjątkowy, bo dziecko jest kochane bezwarunkowo – bez względu na płeć.
Dla niektórych pośpiech w poznaniu płci odbiera niespodziankę, która jest warta poczekania.
Czasem pragnienie poznania płci dziecka wynika także z osobistych preferencji dotyczących płci potomstwa.
To kontrowersyjny temat etyczny, bo dzięki współczesnej medycynie można wpłynąć na płeć dziecka lub zapobiec narodzinom niechcianej płci.
Doświadczenia wielu krajów pokazują, że selektywna kontrola płci – preferowanie synów – prowadzi do nieprzewidywalnych skutków, np. nadwyżki mężczyzn w niektórych regionach Azji i Afryki. Tam, gdzie kiedyś syn był pożądany, dziś zbyt wielu mężczyzn nie znajduje partnerek. To prowadzi do niskiego poczucia własnej wartości, problemów psychicznych, a nawet do agresji i przemocy. Równość płci jest rozwiązaniem.
Możesz śledzić swój cykl z aplikacją WomanLog. Pobierz WomanLog już teraz: